جشنواره فجر، جشنواره ضد جوان
کارگردان «بلندتر از همه درخت ها: جشنواره فجر، جریانزده، تهران زده و ضد فیلمسازان جوان است
کارگردان بلند تر از همه درخت ها: جشنواره فجر، جریانزده، تهران زده و ضد فیلمسازان جوان است….
مصطفی احمدی فر را بسیاری با کار جدیدش «بلندتر از همه درخت ها» می شناسند ولی او سالیانی است که در حوزه هنر هفتم مشغول به تجربه اندوزی و ساختن و اندیشیدن است… به بهانه جشنواره فیلم فجر گپ و گفتی را با ایشان ترتیب دادیم
نیما اسفندیار _کرج
بعنوان سوال ابتدایی نظرتان را در مورد جشنواره فیلم فجر بفرمایید؟
با تشکر از هفته نامه وزین «رهنمود» ، طبیعتا انسان انتظار دارد که جشنواره ای با این قدمت هر ساله با نگاه های جدیدتر و معرفی اندیشه های نوین تر و تکنیک ها و فرم های بیان متفاوت رو به تعالی باشد ولی متاسفانه در بعضی بخش ها نه تنها پیشرفتی حاصل نشده که ضعف های اساسی وجود دارد.
_ضعف در کجا؟ حضور بازیگران اثر گذار؟ یا مثلا فیلمسازان قدرتمند یا در جایی دیگر؟
یک ضعف اساسی که به ذهن من پویایی جشنواره را به مخاطره تکرار انداخته این است که: شما چند فیلمساز جوان مستعد تحصیلکرده را در جشنواره پیدا می کنید؟ مثلا ژانرهای تاریخی یا دفاع مقدس یک سری افراد خاص هر ساله در آن فیلم دارند و اصلا نوبت به جوانان نمیرسد. چرا بسباری از فیلمسازان جوان مستعد که هم فرم، هم فضا هم فیلمنامه هم تکنیک ساخت را بلدند، فضایی برای کار ندارند؟؟؟ توپ و تانک و هواپیما در اختیار ساخت ایده هایشان قرار نمی گیرد؟
_درصد بسیاری از کارها سفارشی است و برای بعضی تهیه کنندگان و کارگردان های خاص است و طبعا آنان نیز با عوامل و کستینگ خود کار می کنند و یک چرخه تولید بسته ای را شکل می دهند. آیا در این پنج دهه ما جوان نخبه فیلمسازی نداشتیم؟
_آقای احمدی فر نظرتان در مورد جشنواره امسال چیست؟
من امسال به علت ساخت فیلم در جشنواره حضور مستمر نداشتم ولی جسته و گریخته از دوستان پیگیر می شدم ولی بصورت کلی آن موضوعی که میان اکثریت سینماگران مطرح است این که: فیلم ها بشدت افت کیفی داشته اند، مشخصا هیچ فیلمی امسال جنجالی بر پا نکرد، اکثر فیلم ها میان مایه و حتی از بسیاری لحاظ کم مایه بودند…
:اگر شما جای وزیر ارشاد یا متولیان برگزاری جشنواره بودید چه می کردید؟
اولین و مهمترین کار استعدادیابی استانی انجام میدادم…. فیلمسازان استان های غیر تهران دلسرد و نا امید هستند، جشنواره فجر تهران زده است. مثلا در فیلم عقاب ها مردم عزیز کرد را نشان می دهد که به یک خلبان پناه می دهند… چند سالی است که شهرستان ها چه در محتوای فیلمنامه چه در ساخت، چه در نوع نگاه کمتر مجالی برای عرض اندام دارند
در این سالها آیا فیلم دغدغه مند ی هم دیده اید؟ اصولا دغدغه کجای سینمای ماست؟
متاسفانه درصد بسیار پایینی فیلم دغدغه مند داریم. چرا؟ کارسفارشی… آدمهای تکراری، آثار فکری محدود…
کلام آخر؟
از شما و مخاطبان گرانقدرتان متشکرم که پای درد دل من که نمونه ای از خروار هستم_نشستید
بسیار عالی و درست. من عمرم در راه تاتر رفت و هیچ گاه نشد که نشد
بسیار عالی و درست. من عمرم در راه تاتر رفت و هیچ گاه نشد که نشد
لعنت به سفارش
همه زمینه ها همینه…